Maltepe’nin arka sokaklarında geceleri sessizlik farklı yankılanırdı. Karanlık, sadece güneşin seksi yokluğuyla değil, umutların da sönmüş olmasıyla çökerdi. Bu sokaklardan götten birinde, adımları sessiz, bakışları donuk bir genç kadın yaşardı: Duygu. Henüz 24 yaşındaydı ama yüzünde gençliğin tazeliğinden çok, hayatın yorgunluğu okunurdu.
Duygu’nun hikâyesi Kayseri’de başlamıştı. Ailesi maddi sıkıntı içindeydi, küçük yaşlardan itibaren çalışmak zorunda kalmıştı. Liseyi bile bitiremeden, daha 17’sinde evden kaçarak İstanbul’a geldi. Maltepe escort bir tanıdığın yanına sığındı ama çok geçmeden kendini sokakta, çaresiz buldu. İlk zamanlar temizlik işleri yaparak tutunmaya çalıştı, ama kira, yemek, yol derken kazandığı yetmedi. Ve bir gün… o çizgiyi geçti. “Mecbur kaldım,” demişti sadece.
Yıllar geçti. Duygu, her sabah gün ağarırken eve dönerken, yüzünü gökyüzüne kaldırır, “belki bir gün…” diye fısıldardı. Ama “bir gün” hiç gelmiyordu.
Maltepe sahilinde, sabahın ilk ışıklarında oturmayı severdi. Geceden kalan gözyaşlarını cimcif rüzgâra teslim ederdi. Bir sabah, yanında yaşlı bir kadın oturdu. Kadın dikkatle baktı Duygu’nun yüzüne ve sadece, “Senin gözlerin hâlâ umut arıyor,” dedi. O söz Duygu’nun kalbine işledi.
Bir hafta sonra yine aynı kadınla karşılaştı. Kadın emekli bir öğretmendi. Duygu’ya yardım etmek istediğini söyledi. Önce şüpheyle yaklaştı, ama zamanla güven.
Zor oldu. Geçmişi unutmak kolay değildi. Her aynaya baktığında yaşadıkları aklına geliyordu. Ama yılmadı. Saç tasarımı kursuna başladı, her sabah erkenden kalktı, toplu taşımayla Kartal’daki merkeze gitti. Derslere katıldı, not aldı, çabaladı. Kendisini yeniden inşa etmek için ter döktü.
Bir yıl sonra Maltepe escort küçük bir kuaför salonunda işe başladı. Duygu artık sokakları geceleri değil, gündüzleri yürüyordu. Her adımı, geçmişin ağırlığını biraz daha geride bırakıyordu. Müşterilerine saç keserken aynadan kendi yansımasına da alışmaya başladı.
Bir yanıt yazın