Ümraniye kapalı escort dar arka sokakları, gece çöktüğünde sessizleşir ama bu sessizliğin altında ağır hikâyeler saklanır. Sokak lambalarının titrek ışıkları, yağmurla karışmış kaldırım taşlarını aydınlatmaya çalışırken, yorgun bir siluet yavaş adımlarla yürüyordu. Bu, 24 yaşındaki Zeynep’ti.
Zeynep, hayatın yükünü çok erken omuzlamıştı. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise ağır bir hastalıkla boğuşuyordu. Lise eğitimini yarıda bırakıp çalışmaya başlamıştı; önce temizlik işleri, sonra bir tekstil sert atölyesinde saatlerce dikiş dikti. Fakat kira, faturalar ve ilaç masrafları kazandığından her zaman fazlaydı. Evde buzdolabının boş kalışı ve annesinin gözlerindeki çaresizlik, onu zor bir karara itti.
Bir akşam, eski bir tanıdık ona “geceleri daha çok para kazanabileceği” bir işten bahsetti. Zeynep önce öfkeyle reddetti, fakat bir hafta sonra kira günü geldiğinde ve cüzdanında sadece birkaç bozukluk kaldığında kabul etmek zorunda kaldı. O günden sonra Ümraniye cimcif seven escort geceleri, onun çalışma saatleri oldu.
Her gece caddelerde, otobüs duraklarının yakınında ya da apartman aralarında müşterilerini beklerdi. Yabancı bakışlara alışmaya çalışsa da, her defasında içi biraz daha daralırdı. Eve döndüğünde aynaya bakmak istemez, duş alırken gözyaşlarını suya karıştırırdı.
Bir gece, yağmurdan korunmak için sığındığı küçük bir çay ocağında yaşlı bir adam kondom yanına oturdu. Adam, onun hikâyesini sormadı ama “Kızım, insan ne yaşarsa yaşasın, çıkış yolu aramaktan vazgeçmesin” dedi. Bu söz, Zeynep’in aklından günlerce çıkmadı.
Bir hafta sonra, bir kadın dayanışma derneğinden bahseden bir broşür eline geçti. Cesaretini toplayıp oraya gitti. Dernek, ona meslek kursları ve geçici barınma imkânı sundu. Zeynep, kuaförlük kursuna yazıldı. Gündüzleri saç kesmeyi öğreniyor, geceleri ise hâlâ çalışmak zorunda kalıyordu ama artık bir hedefi vardı.
Bir yanıt yazın