Yazar: admin

Benim adım Nisanur. 24 yaşındayım. İstanbul’un Pendik escort ilçesinde, eski bir apartmanın üçüncü katında yaşıyorum. Etrafımda kentsel dönüşüm başlamış, lüks siteler yükseliyor ama ben hâlâ sobayla ısınan bir evde oturuyorum. Bu şehir, insanı büyütmekle kalmıyor, aynı zamanda sabırla yoğuruyor.

Ailem Kocaeli’de yaşıyor. Babam emekli memur, annem ev hanımı. Beni okutmak için yıllarca dişlerinden tırnaklarından artırdılar. Bu yüzden üniversiteyi kazandığımda, onların hayalini gerçekleştirmek için söz verdim: Ne olursa olsun mezun olacağım.

Mutlu Escort

Marmara Üniversitesi’nde Türk Dili ve Edebiyatı okuyorum. Hem okula gidiyor, hem de Pendik’te bir yayınevinde yarı zamanlı çalışıyorum. Kitapların arasında olmak güzel, ama her gün saatlerce ayakta kalmak, gelen giden insanlarla ilgilenmek kolay değil. Ay sonunda aldığım maaş ise ancak kiranın yarısına yetiyor.

Pendik escort çarşısında yürürken, vitrinlerde gördüğüm kıyafetleri alacak gücüm yok. Ama yine de içimden “bir gün” diyorum. Bir gün, bu çabanın karşılığını alacağım. Belki yazar olurum, belki kendi yayınevimi kurarım. Belki sadece rahat bir hayat yaşarım, kim bilir?

Toplumun genç kadınlara yüklediği kalıplarla her gün savaşıyorum. “Evlen, güvenli bir hayat kur” diyen seslere karşılık, “Kendi güvenimi kendim kuracağım” diyorum. Çünkü kendi ayaklarımın üzerinde durmadıkça, hiçbir yer bana ait olmayacak.

Her sabah Pendik sahilinde biraz yürüyerek kafamı toparlarım. Martıların sesi, hafif esen rüzgâr, sabah ışığı… Bazen bir kitap açar okurum, bazen sadece düşünürüm. Sessizlik bana iyi gelir.

Ben Nisanur. 24 yaşındayım. Hayatın zorluklarını inkâr etmiyorum. Ama her zorluğun içinden çıkacak bir yol olduğuna inanıyorum. Bu şehir, beni yormasına rağmen hâlâ bana umut veriyor. Çünkü biliyorum ki: Vazgeçmeyenler bir gün mutlaka kazanır.

Benim adım Zehra. 22 yaşındayım. Pendik escort tren yoluna yakın, dar bir sokakta yaşıyorum. Ev dediğim yer; duvarları nemli ama içi bana ait. İstanbul’da tutunmak isteyen binlerce genç kadından sadece biriyim.

Üniversitede grafik tasarım okuyorum. Bir yandan okula devam etmeye çalışıyor, diğer yandan freelance işler alıyorum. Bazen afiş tasarımı, bazen davetiye… Ama düzenli bir gelir değil, ne zaman iş geleceği belli değil. Bu belirsizlikle yaşıyorum.

Hayat kolay değil. Ailem Kayseri’de. Evdeki tek okuyan benim. Babamın maaşıyla ne kira ödenir ne kardeşlerime okul çantası alınır. Vip o yüzden hem çalışıyorum hem okuyorum. Sabahları Pendik sahilinde biraz yürüyerek güne başlarım. Sessizliğe ihtiyacım oluyor. Kalabalık İstanbul’un içinde yalnız bir kadın olmak bazen ürkütücü.

Seni İstiyorum

Sokakta yürürken üzerime çevrilen bakışlar, geç saatlerde eve dönerken içimde oluşan endişe, apartmandaki komşuların meraklı gözleri… Tüm bunlara rağmen kendi hayatımı kurmak istiyorum. Kimsenin himayesinde değil, kendi emeğimle ayakta durmak.

Bir gün, kendi tasarım ofisimi açacağım. Belki Pendik escort belki bambaşka bir yerde. Ama şimdilik sabrediyorum. Zorlanıyorum ama vazgeçmiyorum. Her iş tesliminde aldığım küçük bir teşekkür, bana “başarabilirsin” diyor.

Zehra’yım ben. 22 yaşındayım. Hayat bana pek cömert davranmadı, ama ben kendi yolumu çizmekten hiç vazgeçmedim. Çünkü bu şehirde, kendi ayakları üzerinde duran kadınlar da var, hayalleri sırtında taşıyanlar da.

Ben ikisini birden yapıyorum.

Benim adım Meryem. 20 yaşındayım. Pendik escort arka sokaklarında, küçük bir apartman dairesinde yaşıyorum. Odamda küçük bir masa, ikinci el bir sandalye ve hayallerim var. İstanbul’un karmaşası içinde, kendi ayakta kalma savaşımı veriyorum.

Ailem Elazığ’da yaşıyor. Babam bir süre önce işini kaybetti, annem evde dört kardeşime bakıyor. Üniversiteyi kazanıp İstanbul’a geldiğimde, sadece okumaya değil; hayatta kalmayı da öğrenmeye gelmişim meğer. Pendik Meslek Yüksekokulu’nda muhasebe okuyorum. Gündüzleri okuldayım, akşamları ise bir markette kasiyerlik yapıyorum.

Sabahları Pendik escort tren istasyonuna yürümek bile bazen bir meydan okuma gibi. Kalabalık, aceleci adımlar, sert bakışlar… Ama ben alıştım artık. Bu şehrin beni yormasına izin vermiyorum. Çünkü içimde bir inat var. “Kolay vazgeçme” diye fısıldayan bir ses.

İstanbul’da kadın olmak zor. Genç bir kadın olarak ise daha da zor. Ama ben sustukça daha çok ezileceğimi biliyorum. O yüzden her gün biraz daha sesimi çıkarıyorum; derslerde, işte, toplu taşımada… Hakkımı bilmeye, aramaya çalışıyorum.

Ayakta Severim

İşten geç saatlerde çıktığımda Pendik sahiline yürürüm bazen. Yorgun bedenimle banklara oturur, denize bakarım. Dalgaların sesi, beni çocukken annemin dizlerinde hissettiğim güven gibi sarar. İşte o an kendimi yalnız hissetmem. Çünkü o sessizlikte ben, kendimle konuşurum: “Dayan Meryem. Bugün de geçti.”

Ben Meryem. 20 yaşındayım. Hayat bana kolay davranmıyor, ama ben de ona kolay teslim olmuyorum. Her sabah yeniden doğar gibi kalkıyorum yatağımdan. Yorgun ama kararlı, kırgın ama umutlu…

Bir gün muhasebe defterlerini değil, kendi yaşam defterimi yazacağım. Gelecek sayfalar daha aydınlık olacak. Ama o sayfaları yazmak için bugün mücadele etmeye devam etmeliyim.

Benim adım Elif. 21 yaşındayım. İstanbul’un Pendik ilçesinde, sanayi bölgesine yakın bir mahallede yaşıyorum. İki göz oda, dar bir mutfak, eski ama sıcak bir yuva. Bu ev benim sığınağım ama dışarısı… Dışarısı başka bir dünya.

Üniversite öğrencisiyim. İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. İnsanları, toplumları, davranışları öğreniyorum ama asıl öğrenmeyi hayat bana sokakta, işte, otobüste, pazarda öğretiyor. Çünkü sadece okuyarak ayakta kalınmıyor bu şehirde.

Ailem Balıkesir’de. Maddi durumumuz iyi değil. Babam küçük bir esnaf, annem ev hanımı. Onlara yük olmamak için İstanbul’a gelir gelmez çalışmaya başladım. Sabahları okula gidiyor, akşamları Pendik’te bir çağrı merkezinde yarı zamanlı çalışıyorum. Telefonda sürekli sabırlı olmam, gülümsemem bekleniyor. Oysa içimde sürekli bir endişe: Kira, fatura, ulaşım, sınavlar…

Toplu Sex Severim

Bazen sabah işe yetişmek için 5’te kalkıyorum. Pendik escort tren istasyonuna yürürken hava hâlâ karanlık oluyor. Ama içimde bir ışık taşıyorum: Hayallerim. Bir gün bu şehirde sadece hayatta kalmak için değil, yaşamak için var olacağım.

Toplumun bir kadına yüklediği rollerle savaşıyorum her gün. “Gençsin, güzelsin, kolay yol varken niye zorluk çekiyorsun?” diyen seslere kulaklarımı tıkadım. Çünkü kolay sandıkları şey, aslında ruhu en çok yoran yollardan biri.

Elif’im ben. 21 yaşındayım. Pendik escort çarşısında yürürken elimde kitaplarım, aklımda hayallerimle geçiyorum kalabalığın içinden. Yoruluyorum, evet. Ama her akşam yorgun bedenimle yatağa uzandığımda biliyorum ki, bu çaba beni bir yerlere taşıyacak. Sadece zaman istiyor.

Ve bir gün, belki burada—Pendik’te—belki başka bir şehirde, kendi kurduğum hayatı yaşayacağım. O zamana kadar, buradayım. Elif olarak, kendim olarak.

Ben Elif. 23 yaşındayım. İstanbul’un Kartal ilçesinde, tren yollarının kenarında, küçük bir apartman dairesinde yaşıyorum. Sabahları camdan dışarı bakınca gri gökyüzüne, işe yetişmeye çalışan insanlara ve yorgun apartmanlara bakıyorum. Kartal escort hepsi bir ağırlık gibi üzerimde.

Ailem Şanlıurfa’dan İstanbul’a taşındığında henüz altı yaşındaydım. Kartal’da bir hayata tutunmaya çalıştık. Babam inşaatlarda, annem evlere temizliğe gitti. Grup ben hep derslerime sarıldım, çünkü bu döngüden çıkmanın başka bir yolunu göremiyordum.

Üniversiteyi bitirdim, ama iş bulmak kolay olmadı. Şimdi bir kırtasiyede çalışıyorum. Hayalim öğretmen olmaktı, hâlâ da öyle ama şu an kiranın günü geçmesin diye gülümseyerek fotokopi çekiyorum. Kartal escort sahiline bazen iş çıkışı yürüyerek iniyorum. Denizle dertleşiyorum gibi. Çünkü bazı şeyleri insan başka kimseyle konuşamıyor.

Grup Sevenler

Genç bir kadın olarak yalnız başıma ayakta kalmak kolay değil. Her gün mücadele, her gün hesap kitap. Ama pes etmiyorum. Çünkü hayal kurmayı bıraktığım gün, gerçekten kaybetmiş olacağım. Kendime sözüm var: bir gün kendi öğrencilerim olacak, onlara bu şehirde direnmenin ne demek olduğunu anlatacağım.

Ben Elif. 23 yaşındayım. Kartal’da yaşıyorum. Zor ama gerçek bir hayatım var. Ve ben, bu gerçeklerin içinde güçlü kalmaya çalışan bir kadınım.

Ben Zehra. 24 yaşındayım. İstanbul’un Kartal ilçesinde yaşıyorum. Her sabah, gri apartmanların arasından doğan güneşi pencere aralığından görmeye çalışıyorum. Kartal escort bu şehirde yaşamak, sanki sürekli koşarken yerinde saymak gibi.

Ailem Siirtli. Ben doğduğumda İstanbul’a taşınmışlar, “çocuklarımız daha iyi yaşasın” diye. Ama şehir herkese aynı şeyi sunmuyor. Babam emekli temizlik görevlisi, annem ev hanımı. Ben ise sabahları Kartal’da küçük bir tekstil atölyesine gidiyorum. Akşamları da eve dönerken Kartal sahiline uğrayıp birkaç dakika denizi izliyorum. Sadece birkaç dakika. Çünkü eve geç kalmak, annemin endişesi demek.

Üniversiteyi kazanmıştım ama maddi zorluklar yüzünden bırakmak zorunda kaldım. Kartal escort içimde hâlâ okuyamamış olmanın sızısı var. Ama hayat, sızılara çok zaman tanımıyor. İş, geçim, kira… Her şey bir döngü içinde dönüyor.

Ağzım Açık Bekliyorum

Kadın olmak zaten başlı başına zor. Genç bir kadınsan ve kendi ayakların üzerinde durmak istiyorsan, bu şehirde cesur olmak zorundasın. İri meme sokakta yürürken omuzlarını dik tutman, göz teması kurmadan ilerlemen, ses çıkarmadan direnmen gerek.

Ama her şeye rağmen direniyorum. Çünkü pes etmek istemiyorum. Boşalma çünkü bir gün, denizi sadece izlemek için değil, gerçekten hissetmek için Kartal sahiline inmek istiyorum. Ve biliyorum, o gün gelecek.

Ben Zehra. 24 yaşındayım. Kartal’da yaşıyorum. Yorgunum ama vazgeçmiyorum. Çünkü hâlâ içimde bir umut taşıyorum, her şeye rağmen.

Ben Aylin. 19 yaşındayım. İstanbul’un doğusunda, kalabalığın içinde sessiz kalan bir yerde, Kartal’da yaşıyorum. Her sabah aynı apartmanın beşinci katından şehre bakıyorum ama şehir hiç geri bakmıyor. Kartal escort istanbul büyük, ben küçüğüm. Ama bu küçüklüğün bile bir ağırlığı var.

Ailemle yaşıyorum. Babam emekli minibüs şoförü, annem evde dikiş yaparak katkı sağlamaya çalışıyor. Liseli esc bittikten sonra üniversite hayallerim maddi sebeplerle ertelendi. Şimdilik bir kuaförde çalışıyorum. Saç kuruturken başka insanların hayatlarına tanıklık ediyorum. Kimi nişanlanıyor, kimi ayrılıyor. Ben ise hep susuyorum.

Kartal sahiline her çıkışımda, içimdeki sıkışmışlığı denize anlatmaya çalışıyorum. Kimse dinlemese de martılar hep orada, bir nevi dost gibi. Yaşıtlarım sosyal medyada hayatlarını sergilerken ben nasıl ay sonunu getireceğimi düşünüyorum. Bu da bir hayat sonuçta, ama kimse buna özenmiyor.

Bazen sabahları erkenden yürüyüşe çıkıyorum. Sadece nefes almak için. Çünkü gün içinde kendime ait neredeyse hiçbir an yok. Genç bir kadın olarak bu şehirde yaşamak cesaret istiyor. Her köşe başı, her sessiz sokak bir sınav gibi.

Ama yine de pes etmiyorum. İçimde bir yerde, belki çok derinde, hâlâ hayal kurabilen bir yanım var. Ve o yanımı kaybetmeden yaşamak istiyorum. Kartal escort çünkü yoksulluk, yalnızlık ya da yorgunluk insanı alır götürür. Ama umut, kalır.

Ben Aylin. 19 yaşındayım. Kartal’da yaşıyorum. Küçüğüm, ama gözüm büyük. Bu hayatın beni yutmasına izin vermeden, sessizce direniyorum.